ความคิดเห็นที่ 1ไร้เหตุ... ไร้ผล...สร้างตัวตน ยึดติดใน รูป-นามทุกสิ่งมี เกิด-คงอยู่-ดับไป เพราะอะไรถึงบอกว่า ล้มกระดาน นับหนึ่งใหม่ ไยทุกเวลา ก็เกิดใหม่แล้วก็ดับไปเอง เพียงเสี้ยวขณะจิต ทำไม ต้องปฏิบัติการล้างโลก เป็นความหมายไหน พุทธธรรม นั้นแท้จริงแล้วมิใช่ ประหารล้าง"ใจ" ตัวเองหรือ ไยจะผลาญ ประหารคนอื่นเล่าเขียนมาเพื่ออะไร อ่านแล้วหัวใจไม่สงบ นับถืออะไรไม่สำคัญ การเบียดเบียนสร้างกรรม เป็นมรรค ที่ไม่ใช่นิพพาน
ความคิดเห็นที่ 2ผมอาจจะไม่ใช่คนเคร่งในศาสนามากนัก แต่สำหรับศาสนาพุทธ เป็นศาสนายิ่งใหญ่ที่สอนให้คนรู้จักความเป็น " มนุษย์ " ไม่ใช่ทาสที่ต้องคอยรับใช้ใครต่อใครที่อ้างตนเป็น "พระเจ้า" หรืออ้างตนเป็นผู้รับใช้พระเจ้า พุทธ สอนไม่ให้คนเป็นทาส ไม่ให้โง่ ไม่ให้งมงายต่อคำพูดของใครบางพวกที่อ้างโองการ อ้างคำพูด หรือแม้แต่อิทธิฤทธ์ิของสิ่งที่มองไม่เห็น "พระเจ้า " หรือแม้แต่สิ่งที่นักบวชทั้งหลายอ้างว่ามีจริงบนสวรรค์และตัวเองเท่านั้นที่ได้คำสอนมา คิดแค่นี้ก็คิดได้แล้วว่าใครมันตอแหลจนคนกลัวเกรง ไม่กล้าแม้แต่จะคิด โอ๊ย บาป โอ๊ย พระเจ้าจะลงโทษ ถ้าอย่างนั้นอย่าไปนับถือมันเลย ถ้าคิดแต่ลงโทษคนที่ไม่เคารพนับถือ ศาสนาอย่างนั้นมันคือคำโกหก ผมจึงมานับถือพุทธ เพราะคำสอนไม่ใช่ให้เชื่อพระเจ้าหรือเชื่อสิ่งที่ตัวเองยังกังขาว่ามีจริงหรือไม่ ? ผมไม่ต้องการคำสอนที่ว่าอย่าสัย? อย่าคิดไม่เชื่อ? ผมชอบพระพุทธเจ้าที่พระองค์สอนว่า " จงอย่าเชื่อ " "จงสงสัย" แล้วให้นำคำสอนไปคิด อย่านี้ซิคือคำสอน ไม่ใช่คำขู่ ส่วนจะพบอะไรนั้น ท่านทั้งหลายที่ปฏิบัติคงทราบ แต่อย่าเอาขี้ปากคนอื่นมากล่าว พระพุทธเจ้าอยู่ในใจผมเสมอ.....